De pijnbank

Het is alweer een tijd geleden dat ik een bericht heb geschreven.

En dat terwijl er genoeg gebeurd is.

 

Het laatste bericht eindigde met de het vooruitzicht dat er eind september weer een CT-scan plaats zou vinden van Rita.

Die heeft plaats gevonden en de uitslag daarvan was helaas niet goed.
Er bleek bij de prothese toch bloed te lekken.
De overige scheurtjes waren er ook nog.

De chirurg heeft toen overlegd met het team van specialisten over de mogelijkheden.

Er zijn nog mogelijkheden maar of die toepasbaar zijn bij Rita is nog de vraag. Gekozen is om nog een half jaar te wachten en dan weer een scan te doen, en opnieuw naar de situatie te kijken. 

Dan zitten we al in april 2022!

Tot die tijd zou ik haar mantelzorger zijn.
Althans dat dacht ik.....

Helaas kreeg ik twee maanden geleden een heftige gordelroos aandoening. Veel pijn, en compleet geveld. Ik kon niks doen. Het pianospelen beperkte zich ook tot: "Boer daar ligt een kip in 't water"

Allerlei medicijnen geprobeerd, maar niets hielp afdoende. 

Zou het hierdoor komen?:

Elke ochtend een plakje

Toen ben ik door de huisarts doorgestuurd naar de Pijn-Poli.
Jawel, die bestaat!
Dat is een afdeling van het ziekenhuis die gespecialiseerd is in pijnbestrijding.
Dus, op naar de Pijn-Poli ! Met hulp van mijn broer Wout
"Die poli kan niet moeilijk te vinden zijn" ;dacht ik. "Gewoon op het geluid afgaan!"

Daar aangekomen keek de specialist naar mijn borstkas alwaar de ravage had plaats gevonden. De gordelroos zelf is wel overwonnen, maar de zenuwpijn is nog volop aanwezig. En het kan lang duren voordat deze voorbij is, als deze al weggaat.

Die zenuwpijn is om gek van te worden en maakt me ook bij tijden depressief.

8 december ben ik voor het eerst behandeld bij de Pijn-Poli. Daar waren pijnbanken genoeg om op te gaan liggen

Daar kreeg ik een zogenaamde Qutenza  behandeling. Dan krijg je pleisters met Capsaïcine (een stof uit planten van de nachtschadefamilie zoals Spaanse peper) op de pijnlijke plekken. Het plakken van de pleisters was al pijnlijk. Vervolgens moet je ongeveer een uur liggen of half zitten zodat de werkzame stof in de huid kan trekken.
Dat viel eigenlijk wel mee en de tijd ging snel voorbij (onderwijl las ik een boek).
Zoals verwacht gaan de behandelde plekken eerst meer pijn doen (een paar dagen).

Na 1 tot 2 weken moet een pijnvermindering plaatsgevonden hebben.
We zullen het zien.

Maar laat ik niet vergeten dat we ook een mooie gebeurtenis beleefden:  we hebben er weer een kleindochter bij! De zevende al!

Tot slot: Dank aan allen voor de vele steunbetuigingen en gebeden!