Rita heeft pas weer een CT-scan ondergaan om de conditie van de bloedvaten (Aorta) te onderzoeken.
De uitslag is inmiddels bekend: De conditie is stabiel. Het is niet achteruit gegaan maar ook niet vooruit.
Dat betekent dat haar bloeddruk absoluut laag gehouden moet worden d.m.v. medicijnen, zogenaamde Bètablokkers. Die hebben de nare bijwerking dat ze plotseling duizelig kan worden, of dubbel gaat zien of helemaal niet kan zien, of niet kan lopen. Dan moet ze gaan liggen of zitten of stilstaan. Dat kan kort zijn of langer.
Dan noem ik nu ook maar mijn conditie. Die is ook niet veranderd.
Beschadigde zenuwen en daardoor zenuwpijnen. Zoiets kan jaren duren of helemaal niet overgaan.
Deze dingen beperken ons leven behoorlijk. (Oja, de epilepsie is er ook nog).
Het maakt ons soms wanhopig en depressief.
Met de Psalmist smeken wij: "Hoe lang nog, Heer, zult U mij vergeten, hoe lang nog verbergt U voor mij uw gelaat?"
Hoe lang nog wordt mijn ziel gekweld door zorgen
en mijn hart door verdriet overstelpt, dag aan dag?
....
Zie mij, antwoord mij, Heer, mijn God! (Psalm 13 vers 2 en 4)"
Maar hij zegt ook: "Ik vertrouw op uw liefde" (vers 6).
Door genoemde beperkingen komen wij momenteel niet verder dan onze woonplaats.
Wij wandelen en fietsen en, plukken bramen!
We hebben flink geoogst en jam gemaakt. Wij komen de winter wel door!
Al wandelend komen wij ook merkwaardige dingen tegen. Laatst nog:
En mooie dingen in onze tuin!
 |
| Een Roos die het heel goed doet in onze tuin |
 |
| Hoe mooi is een Zweefvlieg! |
